Julian Assange
5 mei 2023
Aan Zijne Majesteit Koning Karel III*,
Aan de vooravond van de kroning van mijn leenheer leek het mij niet minder dan gepast u mijn welgemeende uitnodiging te doen toekomen, om deze gedenkwaardige gebeurtenis te vieren met een bezoek aan uw eigen koninkrijk binnen een koninkrijk: Zijne Majesteits Gevangenis Belmarsh.
U herinnert zich ongetwijfeld de wijze woorden van een beroemd toneelschrijver: “Barmhartigheid is ongeforceerd. Het valt als de zachte regen uit de hemel op de plaats eronder.”
Ach, maar wat zou die dichter weten van barmhartigheid, wanneer geconfronteerd met de waarheid, bij de dageraad van uw historisch bewind? Men kent per slot van rekening pas werkelijk de maatstaf van een samenleving aan de wijze waarop zij haar gevangenen behandelt, en uw koninkrijk heeft in dat opzicht waarachtig uitgeblonken.
Uwer Majesteits Gevangenis Belmarsh is gelegen op het prestigieuze adres One Western Way, Londen, slechts een korte vossenjacht van de Old Royal Naval College in Greenwich. Hoe verrukkelijk moet het zijn dat zulk een gerenomeerde instelling uw naam draagt.
Het is hier dat 687 van uw trouwe onderdanen vastgehouden worden, daarmee het record illustrerend dat het Verenigd Koninkrijk de grootste gevangenispopulatie in West-Europa geniet. Zoals uw edele regering onlangs heeft verklaard, ondergaat uw koninkrijk momenteel “de grootste uitbreiding van het aantal gevangenissen in meer dan een eeuw”, waarbij haar ambitieuze prognoses een toename van de gevangenispopulatie laat zien van 82.000 tot 106.000 in de komende vier jaar. Dat is nogal een nalatenschap.
Als politiek gevangene door Uwe Majesteit in bewaring genomen namens een in verlegenheid gebrachte buitenlandse heerser, ben ik vereerd binnen de muren te verblijven van dit instituut van wereldformaat. Waarlijk, uw koninkrijk kent geen grenzen.
Tijdens uw bezoek zult u in de gelegenheid zijn zich tegoed doen aan de culinaire hoogstandjes, bereid voor uw trouwe onderdanen met een royaal budget van twee pond per dag. Proef de melange van tonijnkoppen en de alomtegenwoordige gereconstrueerde vormen die ogenschijnlijk van kip zijn gemaakt. En maakt u zich geen zorgen, want in tegenstelling tot mindere instellingen, zoals Alcatraz of San Quentin, wordt hier niet gezamenlijk in een eetzaal gedineerd. In Belmarsh dineren de gevangenen alleen in hun cel, opdat ze de grootst mogelijke intimiteit met hun maaltijd ervaren.
Naast de smaakvolle geneugten, kan ik u verzekeren dat Belmarsh uw onderdanen ruime educatieve mogelijkheden biedt. Zoals in Spreuken 22:6 staat: “Onderricht een kind in de weg die het moet gaan en wanneer het oud is, zal het daarvan niet afwijken.” Bezie de schuifelende rijen bij het medicijnluik, waar gevangenen hun recepten vergaren, niet voor dagelijks gebruik, maar voor de horizonverruimende ervaring van een “grote dag uit” – allemaal tegelijk.
U zult ook in de gelegenheid zijn om uw respect te betuigen aan mijn wijlen vriend Manoel Santos, een homoseksuele man die gedeporteerd dreigde te worden naar het Brazilië van Bolsonaro, die zich op acht meter van mijn cel van het leven beroofde met een primitief touw, vervaardigd uit zijn beddenlakens. Zijn prachtige tenorstem nu voorgoed tot zwijgen gebracht.
Waagt u zich verder in de diepten van Belmarsh en u zult er de meest afgezonderde plek binnen diens muren vinden: de Gezondheidszorg, of “Hellcare” zoals de bewoners het liefkozend noemen. Hier zult u verbluft staan van de verstandige regels die voor ieders veiligheid zijn opgesteld, zoals het verbod op schaken, terwijl het veel minder gevaarlijke damspel wordt toegestaan.
Diep binnenin ‘Hellcare’ ligt het meest glorieus opbeurende oord van heel Belmarsh, ja zelfs van heel het Verenigd Koninkrijk: de sublieme Belmarsh Levenseinde Suite. Luistert u goed, dan hoort u wellicht de kreten der gevangenen “Broeder, ik ga hier dood”, een getuigenis van de kwaliteit van zowel het leven als de dood binnen uw gevangenis.
Maar weest u niet bevreesd, want er is schoonheid te vinden binnen deze muren. Aanschouw de schilderachtige kraaien, nestelend in het prikkeldraad, en de honderden hongerige ratten die Belmarsh hun thuis noemen. En mocht u in de lente komen, dan kunt u zelfs een glimp opvangen van de nog ongeboren eendjes, door eigenzinnige wilde eenden op het gevangenisterrein gelegd. Maar wacht u niet te lang, want de vraatzuchtige ratten waarborgen dat hun leven kortstondig is.
Met klem verzoek ik u, Koning Charles, om Zijne Majesteits Gevangenis Belmarsh te bezoeken, want het is een eer een koning waardig. Terwijl u uw bewind begint, moge u de woorden uit de King James Bijbel immer onthouden: “Zalig zijn de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid verkrijgen” (Mattheus 5:7). En moge barmhartigheid het lichtbaken zijn van uw koninkrijk, zowel binnen als buiten de muren van Belmarsh.
Uw meest toegewijde onderdaan,
Julian Assange
A9379AY
(Vertaald door Djamila le Pair)
*Ik heb ervoor gekozen de naam van de Engelse koning (Charles III) te vertalen, omdat ik het vond passen bij de speelse satire die Julian Assange in zijn brief gebruikte. Karel is overigens een correcte vertaling van de naam Charles.
Originele tekst verscheen op DeclassifiedUK.org